Verval

Verval

tekenen van verval

kaalheid is een ervan

schoonheid als rijp

op daken

omgeploegde akkers

boerenkool en spruiten

zijn nu pas eetbaar

bomen roesten

in het herfstlicht

het licht hangt stil

in de verkleurde bladeren

mijn adem

die wolkjes vormen

en onbestemd wegdrijven

Magda Haan

Mijn kracht is mijn zwakte

mijn kracht
is mijn zwakte
mijn doel
is mijn verlorenheid
mijn kijk...
is mijn blindheid
mijn innerlijke
is mijn uiterlijke
mijn liefde
is mijn gevoel
daardoor sterk

Magda Haan

Amper

Als de slaap

nog tussen mijn

wimpers hangt

de warmte zich

nog nestelt

tussen jou en mij

met amper ruimte

geluiden die storen

en dit tafereel

willen verstoren

zet ik ze uit

en neem je vast

naar de volgende

droom

Magda Haan

Het huis in mij

Het huis in mij

het huis waar ik
zolang heb gewoond
woont ook in mij

de achterkamer
met uitkijk op de tuin
badkamer met lavet
met opgetrokken benen

emmer met kikkervisjes
in de gang
gevangen met mijn broer

daarboven de lange trap
in herinnering een vaste plek
donkere kamers en overloop
met kinderstemmen gevuld

het huis dat beeft
terwijl de trein
voorbij raast

bewoond inmiddels
door vreemden
maar verpand in mij

Magda Haan

Vlaag

zacht voel ik een vlaag

als een aai over mijn rug

wachtend op meer

blijf ik aangeraakt staan

een zonnestraal

verblindt heel even

mijn zicht

één tel

als een knipoog

een vleug

bekende geur

raakt mijn neus

tintelingen doen

mijn innerlijk gloeien

alles klopt

jij vult de ruimte

Magda Haan

 Ik geloof


 Ik geloof
 in de mens
 niet in zijn boosheid
 agressie en ontrouw
 ik geloof in de mens
 niet in zijn jaloezie
 moordzucht en tirannie
 ik geloof
 in de mens
 zijn liefde
 compassie
 en naastenliefde
 ik geloof
 in de mens
 zijn goedheid
 en trouw
 ik geloof
 dat het in ieder mens zit

Magda Haan